ယေန႔ေခတ္တြင္ တရားဘက္ လုိက္စားသူတုိ႔ မ်ားျပားလွသျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ရေပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အေဟာတရား၊ အဖတ္တရား၊ အနာတရား ေလာက္သာ မၿပီးေစဘဲ “ကုိယ့္က်င့္တရား” ဆုိက္ထိရန္ လုိေပသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ တရားေဆြးေႏြးဖူးသည္။ ယင္းသုိ႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ဂုိဏ္းဂဏကုိ ေရွ႕တန္းတင္သူမ်ား၊ ပရမတ္ႏွင့္ပညတ္နယ္အစာမေၾကသူမ်ား၊ ပုဂိၢဳလ္ႏွင့္စာအုပ္ႀကီး ကုိးကြယ္ေနသူ မ်ားကုိ အမ်ားအျပားပင္ ေတြ႔ေနရသျဖင့္ အားမလုိ အားမရျဖစ္မိရပါ၏။ အႏွီပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏တရားစာေပတုိ႔ကုိ ေလ႔လာရာ၌ အာကုိ ဦးတည္ခ်က္ထား၍ ေလ႔လာလုိက္စားေနၾကပါသနည္း။ သူတကာ အထင္ႀကီးေစလုိေသာ ၾကြား၀ါလုိေသာ ဆႏၵထက္ ပုိရန္အခ်က္မရွိေတာ့ ေပ။ တခါက တရားသမားအဘုိးႀကီး တဦးႏွင့္ေတြ႔ရာ သူက ေမးပါသည္။“ဗုဒၶဟာ အတၱ၀ါဒီလား၊ အနတၱ၀ါဒီလား”“အနတၱ၀ါဒီပါ”“ဒါျဖင့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြ ေရးထားတဲ့ ဇိနတၳပကာသနီ စာအုပ္ႀကီးဟာ မီး႐ႈိ႕ပစ္လုိက္႐ုံေပါ႔”သူ႔အေျပာကုိ ၾကားလုိက္ရေသာအခါ...
