ကမၻာ့ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ အယူ၀ါဒမ်ားကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းအုပ္စုဖဲြ႕ေဖာ္ျပရေသာ္
(၁) ဟိႏၵဴဘာသာ
(၂) ဗုဒၶဘာသာ
(၃) ခရစ္ယာန္ဘာသာ
(၄) အစၥလာမ္ဘာသာဟူ၍ ဘာသာႀကီး(၄)မ်ဳိး
(၅) အျခားဘာသာငယ္ေလးမ်ား (ဂ်ိမ္းဘာသာ၊ ဆစ္ခ္ဘာသာ၊ ဇိုရိုအက္စတာဘာသာ၊ ရွင္တိုဘာသာ စသည္မ်ား)
(၆) နတ္တင္၊ နတ္ပသဘာသာ
(၇) ဘာသာမဲ႔ဘာသာဟူ၍ (၇)အုပ္စုခန္႔ရိွေၾကာင္း ေလ့လာမွတ္သားရဘူးပါသည္။
ထိုဘာသာအုပ္စု(၇)မ်ဳိးတို႔တြင္
(၁) ဟိႏၵဴဘာသာ၏ အယူ၀ါဒ
ျဗာဟၼဏတို႔ ေဟာၾကားထားအပ္ေသာ “ေ၀ဒက်မ္းစာ”လာ အဆိုအမိန္႔မ်ားကို လက္ခံလိုက္နာက်င့္သုံး၏။ သက္ရိွ၊ သက္မ့ဲအရာအားလုံး ဖန္ဆင္းႏိုင္စြမ္းရိွသည္ဆိုေသာ “ဖန္ဆင္းရွင္ မဟာ ျဗဟၼာ”ထာ၀ရဘုရား သခင္ကို ယုံၾကည္သတ္မွတ္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္၏။
(၂) ဗုဒၶဘာသာ၏ အယူ၀ါဒမ်ား
ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶသားေတာ္တို႔ ေဟာၾကားအပ္ေသာ “ပိဋကတ္က်မ္းစာ”လာ အဆိုအမိန္႔မ်ားကို လိုက္နာက်င့္သုံး ၏။ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာရတနာသုံးပါးကို အသိအမွတ္ျပဳဆည္းကပ္ကိုးကြယ္၏။ သို႔ရာတြင္ “မိမိသည္သာမိမိ၏ ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းရွင္” ဟု အေလးအနက္ယုံၾကည္၏။
(၃) ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏ အယူ၀ါဒမွာ
တမန္ေတာ္ေယရႈခရစ္ႏွင့္ ယင္း၏ သာ၀ကတို႔ ေဟာၾကားထားအပ္ေသာ “သမၼာက်မ္းစာ” လာ အဆိုအမိန္႔ မ်ားကို လက္ခံ၊ လိုက္နာက်င့္သုံး၏။ သက္ရိွသက္မ့ဲအရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ စြမ္းရိွသည္ဆိုေသာ “ဖန္ဆင္းရွင္ ဂ်ီယုိးဗား (ေယဟုိး၀ါး)” ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သတ္မွတ္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္၏။
(၄) အစၥလာမ္ဘာသာ၏အယူ၀ါဒမွာ
တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ႏွင့္ ယင္း၏သာ၀ကတို႔ ေဟာၾကားထားအပ္ေသာ “ကိုရ္အာန္က်မ္းစာ” လာ အဆို အမိန္႔မ်ားကို လက္ခံလိုက္နာက်င့္သုံး၏။ သက္ရိွ၊ သက္မ့ဲအရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္း ႏိုင္စြမ္းရိွသည္ဆိုေသာ “ဖန္ဆင္းရွင္အလႅာ” ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သတ္မွတ္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္၏။
ယင္းဘာသာႀကီး(၄)မ်ဳိးတြင္ ဗုဒၶဘာသာတစ္ခုသည္သာ “မိမိမွတပါး အျခားဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရဘုရားမရိွ” ဟု အတိအလင္းျငင္းဆိုၿပီး ၾကြင္းဘာသာႀကီး(၃)မ်ဳိးကား “အတၱ၀ါဒ” မ်ားခ်ည္းျဖစ္၍ “မိမိမွတပါး အျခားဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ရိွ၏” ဟု လက္ခံၾကပါတယ္။ ဒါေလးကုိ ထပ္ၿပီးရွင္း ရွင္းေလးအႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရမယ္ဆုိရင္ "ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ ဘာသာေတြ ၀ါဒေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားေနမ်ားေနပါေစ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတဲ့၀ါဒရယ္၊ သူတပါးကုိ အားကုိးတဲ့၀ါဒရယ္" ဆုိၿပီး ႏွစ္ခုပဲျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ “မိမိသည္သာမိမိ၏ ဘုရားသခင္ဖန္ ဆင္းရွင္” ဆုိတာေလး ကုိေတာ့ “အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ= မိမိကုိယ္သာကုိးကြယ္ရာ” ဆုိၿပီးေဟာထားတာရယ္ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္က “သတိပ႒ာန္ေလးပါးတရားကုိ ကုိယ္တုိင္က်င့္ႀကံေသာ ပုဂိၢဳလ္သာလွ်င္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း” ဆုိၿပီးအတိအလင္းေဟာထားတာေတြ ကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ သုံးႏႈန္းထားျခင္းကုိ နားလည္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။ ဗုဒၶဘာ သာမွာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာရမယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာရမယ္ဆုိတာေတြ အတိ အလင္းလာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးကုိယ့္ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကပဲ စီရင္ခ်က္ခ်မွာပါ။ တခ်ဳိ႕ဘာသာေတြမွာေတာ့ ၾကားဖူးထားပါတယ္။ ကုိယ္က ေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္ ဆုိးတာပဲလုပ္ လုပ္ ေနာက္ဆုံးစီရင္ခ်က္ခ်ေပးမယ့္သူဟာ ရွိေနပါတယ္။
မိမိသည္သာပဓာနျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုနဲ႔တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံခါနီးဆဲဆဲအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္အနီးအပါးကုိ အရပ္ရပ္က ေရာက္လာၾကတဲ့သာ၀ကေတြရွိၾကပါတယ္။ တျခားသာ၀ကေတြက ဘုရားသခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအနားထုိင္ၿပီး မ်က္ရည္လည္ရြဲ စုိရႊဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ့မွာကုိ ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနၾကရွာ ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ “အတၱဒတၱ”လုိ႔ေခၚတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကေတာ့ ပရိသတ္နဲ႔လြတ္ရာ သူ႔ရဲ႕အိပ္ယာ တုိက္ခန္းဆီသြားၿပီး ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းတရားကုိ အားထုတ္ေနပါတယ္။ ဒါကုိ တျခားရဟန္းေတာ္ေတြက သိတဲ့အခါ ဒီရဟန္းဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အက်ဳိးကုိ ဂရုမစုိက္ဘူးဆုိၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥကုိ ဘုရားရွင္ကုိ သြားၿပီးေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ဒီအခါ “အတၱဒတၱ” ရဟန္းက ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အခါမွာ “ျမတ္စြာဘုရားသည္ မၾကာမီမွာပင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေေတာ့မည္။ ငါသည္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကာလမွာပဲ အရဟတၱမဂ္ဖုိလ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္ က်င့္ႀကံပြားမ်ားအားထုတ္၍ ေနျခင္း သည္သာ ဘုရားရွင္ကုိ ဂုဏ္ျပဳရာေရာက္သည္ဟု ထင္ေၾကာင္း” ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒီစကားကုိ ၾကားရ တဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီရဟန္းရဲ႕သေဘာထားနဲ႔ အျပဳအမူကုိ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က “သူတစ္ပါး အက်ဳိးအတြက္ မိမိရဲ႕အက်ဳိးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ဖုိလ္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္း ကုိ မစြန္႔လႊတ္သင့္ဘူး”လုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူပါတယ္။
ဒီ၀တၳဳအျဖစ္အပ်က္မွာ သရုပ္ေဖာ္တင္ျပထားတာဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေရးပါလွတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အစဥ္သျဖင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ဘ၀ဆင္းရဲလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိသာ မေမ႔မေလ်ာ့ လုပ္ေဆာင္ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ကိစၥဟာလည္း သူမ်ား ကုိ အားကုိးလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးၿပီး ကုိယ္တုိင္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ အျပင္ပက ဘယ္တန္ခုိးေတာ္ရွင္ရဲ႕ အမအစနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေရးကုိလည္းေမွ်ာ္ကုိးလုိ႔ မရဘူးဆုိ တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕သေဘာကုိ နားမလည္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေ၀ဖန္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာဟာ တစ္ကုိယ္ေကာင္း၀ါဒ ျဖစ္တယ္။ ဒီဘာသာက မိမိရဲ႕ဆင္းရဲလြတ္ေျမာက္ေရး ကိစၥကုိပဲ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အေရးတယူ ေျပာဆုိေလ႔ရွိတယ္ ဆုိၿပီး ေ၀ဖန္တတ္တာေတြ ေတြ႔ဖူးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီလုိ ေ၀ဖန္တာဟာ လုံး၀မမွန္ပါဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာပါရေစ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ရွင္းရွင္းပဲ ေဟာထားတာက လူဟာ လူသားတုိင္းရဲ႕ စိတ္ပုိင္းနဲ႔ရုပ္ပုိင္း သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးကုိ မရပ္မနား ေဆာင္ရြက္ရမယ္လုိ႔ ေဟာထား ပါတယ္။ ဒီလုိေဆာင္ရြက္ရင္းပဲ သတိပ႒ာန္တရားကုိ က်င့္ႀကံပြားမ်ားၿပီးသကာလ မိမိရဲ႕ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္သြားၾကရမယ္ဆုိတာကုိ လည္း ေဟာေတာ္မူ တာပါ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္တဲ့ အမ်ားအက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြကုိ အထူးေထာက္ခံ အားေပးေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိနားမလည္သူမ်ား ေမးႏုိင္ေသးတာ တစ္ခုက “ကံေကာင္း အေၾကာင္းလွသူေတြ အတြက္ေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ စိတ္ေရာ ကုိယ္ပါ အျပည့္အ၀ လုပ္ႏုိင္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ပုိင္းအရေရာ ရုပ္ပုိင္းအရေရာ ပစၥည္းဥစၥာအရေရာ ခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့လူေတြအတြက္က်ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ” တဲ့။ “ဒီလုိကုိယ္တုိင္မစြမ္းႏုိင္သူေတြအတြက္ အျပင္အပက ကူညီမစဖုိ႔ မလုိဘူးလား”တဲ့။ “လူမစြမ္း နတ္ မ မွျဖစ္တာမဟုတ္လား”တဲ့။ ေမးၾကတာေတြရွိပါတယ္။
ဒီေမးခြန္းကုိ အေျဖေပးရရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ အသိစိတ္ထဲမွာ ဒုကၡခပ္သိမ္း ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကုိ ဒီတစ္ဘထဲမွာပဲ ရရမယ္လုိ႔ သေဘာထားမ်ဳိးမရွိၾကပါဘူး။ ဒါက ဘ၀ဆက္ကာ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့လုပ္ငန္း မ်ဳိး၊ ျဖစ္စဥ္မ်ဳိးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ကံ နည္းသူ ေခသူေတြဟာ တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀မိမိရဲ႕ ကုိယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းတုိးတက္ျဖစ္ထြန္း ထက္ျမက္လာေအာင္ ႀကဳိးပမ္းသြားလုိ႔ ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ဖြင့္ေပးထားသလဲဆုိရင္ ေနာက္ဆုံး ဘုရားရွင္ဘ၀ကုိေတာင္ ရယူႏုိင္တဲ့ အဆင့္အထိကုိ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ပုိင္း ခၽြတ္ယြင္းေနသူေတြေတာင္ ေသးတာငယ္တာ ပဓာနမထားေတာ့ဘဲ မိမိရဲ႕ ဆင္းရဲခပ္ သိမ္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ကိစၥကုိ တျဖည္းျဖည္းစတင္ေဆာင္ရြက္သြားရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက စတင္ လုပ္ေဆာာင္မိဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာစက္ေတြ လည္တာနဲ႔ လူပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၿပီး ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈကုိ ရွာေဖြမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိေမြးၿပီး တျဖည္းျဖည္း တုိးတက္လာေအာင္ စတင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသးငယ္တဲ့ ေညာင္ေစ႔ကေလးကလည္း တစ္ေန႔က်ေတာ့ အင္မတန္ႀကီးမား တဲ့ ေညာင္ပင္ႀကီး အျဖစ္ႀကီးထြားေပၚေပါက္လာႏုိင္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းေတာ့ လုပ္လုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီလုိခက္ခက္ခဲခဲ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့အလုပ္မွာ သည္းခံတဲ့ စိတ္ (ခႏီၱ)ေတာ့ ရွိထားဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဥပမာဆုိၾကပါစုိ႔ဆုိရင္ မိဘေတြဟာ ကုိယ့္သားသမီးေတြကုိ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္သလုိျဖစ္ လာေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းလေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ယူၾကရတာ လူတုိင္းမွာ အေတြ႔အႀကဳံရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ ဒီကေလးေတြ ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္သလုိျဖစ္သြားၾကတာပဲဟာ။ မိဘေတြ ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လာၾကတာက ရွားပါးပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ယုံၾကည္ၾကတာက တျခားလူေတြက လူ တစ္ေယာက္အေပၚမွာ ၾသဇာလႊမ္းမုိးႏုိင္ တယ္ဆုိေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီလူဟာ သူ႔ကံၾကမၼာ သူဖန္တီးရတာပါ။ သူျပဳတဲ့ ကံ ကံရဲ႕အက်ဳိးအတြက္ သူ႔မွာပဲ တာ၀န္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္ထားၾကပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ဆုံးပိတ္ ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေရး အမွန္ နိဗၺာန္ကုိ အားထုတ္ရာမွာ ဘယ္လူ တစ္ေယာက္၊ ဘယ္နတ္တစ္ပါးကမွ စုိးမုိးထိန္း ခ်ဳပ္ၿပီး လမ္းညႊန္ႏုိင္တာမ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အားကုိးရာ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ က လူတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ရမယ္လုိ႔ သင္ၾကား တဲ့ အဓိပၸာယ္မရပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကုိယ္သူ နိဗၺာန္ ရေအာင္ ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္တဲ့အခါ သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔အသက္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္း၊ မုသားေျပာဆုိျခင္း၊ သူတပါးအိမ္ရာကုိ က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အထိန္းအကြပ္မဲ့ေစတဲ့ မူးယစ္ေသာက္စားျခင္းေတြ ကုိ ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခုိင္ခုိင္မာမာ ခ်ထားရပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း အားျဖင့္ သူဟာ တျခားသူမ်ားရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးကုိ အက်ဳိးျပဳရာေရာက္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ သူတုိ႔ေျပာေျပာေနတဲ့ “တစ္ကုိယ္ေကာင္း လုပ္ျခင္း” ဟာ တျခားလူေတြရဲ႕ဘ၀သာယာခ်မ္းေျမ႕ေရး အတြက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္သြားမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္ေပါ႔။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ ဘယ္သူေတြက ဘယ္၀ါဒကုိ ကုိးကြယ္ၿပီး ဘယ္သူေတြက ဘယ္၀ါဒကုိ ကုိးကြယ္တယ္ဆုိတာကုိ ခြဲျခားႏုိင္ေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္သူက ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ ဥယ်ာဥ္မႈးဆုိတာကုိလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသာဟာ တကုိယ္ေကာင္း ဆန္ေသာ ၀ါဒ မဟုတ္ေၾကာင္းတင္ျပရင္း… ကုိယ့္အားကုိ ကုိးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment